Rouwen om iets wat er niet is en nooit is geweest


Tijdens mijn intervisie stelt een collega een mooie vraag:
“ Hoe kun je nu rouwen om iets wat er niet is en nooit is geweest ? “

“ Omdat ik er elke dag aan herinnerd word” hoor ik mezelf zeggen.

Mijn kinderwens is groter dan het kind alleen. Ik wilde ook moeder worden..
Zwanger zijn, op zwangerschapsyoga, me trots voelen op mijn bolle buik, bij de andere moeders horen, op het schoolplein staan, ‘roering’ in huis, jong blijven door mijn kinderen, mezelf terugzien in de kinderen en mijn vriend als een vader leren kennen.

Ik word er elke dag aan herinnerd. Als iedereen over de stress van de lockdown verteld en ik zeg dat het bij ons heel rustig was. Of als ik op bezoek ga bij mijn schoonvader in het verpleeghuis en me afvraag wie er bij mij op bezoek komt als ik zo oud ben. Als ik toevallig op een ander tijdstip ga zwemmen en onder de douche sta met allemaal moeders met een baby op de arm. Of dat kleine jongetje in de bibliotheek die denkt dat ik zijn moeder ben en mij bij de hand neemt. De spelende kinderen in mijn straat.

Rouwen om iets wat er niet is, is net zo heftig als het rouwen om een dierbare.
Zeker omdat dit rouwen vaak niet zichtbaar is. Erover vertellen is pittig en gaat vaak gepaard met een gevoel van falen, niet meedoen, verdriet en boosheid. Durf dan maar eens te vertellen wat er aan de hand is.

Toch kom je het elke dag tegen. Het vraagt om een manier te vinden om hiermee om te gaan. Anders is het geen doen.

Lukt dit jou ? Heb je een manier gevonden die goed bij jou past waardoor je minder last hebt van je pijn en verdriet ? En (weer) meer rust & plezier ervaart ?

Naast ervaringsdeskundige ben ik een professionele coach die jou hierbij kan helpen.

Ellen van  't Erve - coachingspraktijk Drijfkracht