“Dan neem je toch een hond!”
6 redenen waarom dit een heel slecht idee is:
1. Als je een puppy ziet, smelt je.
Maar zodra het in je armen ligt, knaagt het toch. Niet alleen zijn tandjes, maar vooral in je hart. Het had een baby moeten zijn.
2. Omdat je op onmogelijke tijden je pup aan het uitlaten bent, kom je al snel in contact met jonge ouders uit jouw buurt.
Je vindt herkenning in hun verhalen en ook jij vertelt over de gebroken nachten.
Euh? Precies. Je doet wel mee, maar je hoort er niet écht bij.
3. Wildvreemden gaan in gesprek met jouw puppy en voordat je het beseft, noemt iemand je ‘mamma’. Wat?
Tuurlijk, het is je lievelingswoord.
Maar je bent niet gek en het woord “mamma” doet pijn.
4. Je kiest een puppy die bij je past en op je lijkt. Op een onbewaakt moment hoor je jezelf zeggen dat hij de koppigheid van jou heeft. Au!
5. Een puppy vraagt dag en nacht aandacht. Je wordt de hele tijd met je neus op de feiten gedrukt. Je hebt een puppy, geen kind. Reken daar de gebroken nachten bij en wallah! Huilen met de kraan open. Terug in je rouw om het kind dat er niet is.
6. Je belandt in een relatiecrisis. Want hé, jullie zijn een leuk stel. Perfecte ouders voor jullie toekomstige kind. Met de puppy moeten jullie constant afstemmen en samenwerken om alles rond te krijgen. Zijn jullie daar wel goed in?
Ook de balans tussen geven en nemen wordt lekker opgeschud.
Jij dacht dat jullie een gelijkwaardige relatie hadden, maar toch ben jij drukker met de puppy dan je partner. Want die heeft belangrijk werk. Jij ook, maar daar hebben we het nu niet over.
Wacht even…Zijn jullie eigenlijk wel geschikt voor het ouderschap?
Een hond de perfecte oplossing voor jouw onvervulde kinderwens?
Dacht het niet.
Zeker als je (nog) niet sterk in je schoenen staat rondom jouw onvervulde kinderwens is het hard werken voor de puppy én met jouw verdriet.
Je kunt beter hulp zoeken bij een professionele coach en ervaringsdeskundige.
Maak vandaag een afspraak om (online) kennis met mij te maken en te ervaren wat ik voor je kan betekenen.
